Στις εξέδρες του ΟΑΚΑ, ένας παρακαθήμενος, γούρλωνε τα μάτια κάθε λίγο...
"Κοίτα τον, πάλι σωστή επιλογή έκανε" αναφώνησε όταν σε μία transition κατάσταση
με παίκτη παραπάνω για τους πράσινους, ο Νικ Καλάθης, προτίμησε να πασάρει στον
Σάτο στην περιφέρεια για να μπουμπουνίσει ένα τρίποντο που βρήκε το στόχο...«Κάθε μέρα που περνάει, αυτός ξεπερνάει τα στάνταρ του καλού παίκτη και
γίνεται μεγάλος παίκτης» είπε κάποια άλλη στιγμή. Ο καθένας έχει δικαίωμα να
συμφωνεί, ή να διαφωνεί, ωστόσο αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο είναι ο Ζέλικο
Ομπράντοβιτς... Κι ο Ζοτς, που δεν κάνει χάρες, μιλάει με έργα...
Στα πρώτα 14 λεπτά του αγώνα με τη Μάλαγα, όταν είχε αντικαταστήσει τα 4/5
της πεντάδας, δεν είχε αγγίξει καν τον Νικ, που ήταν ο μοναδικός, ο οποίος
συνέχιζε από το αρχικό σχήμα. Ηταν σοβαρός, υπεύθυνος, αλλά πάνω απ'όλα
ηγετικός... Οχι, δεν ήταν ...Διαμαντίδης, έχει πάρα πολύ δρόμο άλλωστε να
διανύσει, έστω για να τον πλησιάσει, αλλά να, ξέρετε, το ηγετικό αίσθημα, είτε
το έχεις στο DNA σου, είτε δεν πρόκειται να το βρεις ποτέ.
Οσα χρήματα κι αν ξοδέψεις. Κι ο μικρός το έχει. Ακούγεται συχνά πυκνά ότι ο
Νικ υστερεί στο σουτ. Και είναι γεγονός αυτό. Δεν έχει πάψει ούτε στιγμή όμως,
να δουλεύει ώστε να το βελτιώσει. Εχοντας φτάσει πια σε ένα επίπεδο, που θα
"μανουριάσει" αν βρεθεί μόνος του, εκτελέσει και αστοχήσει. Οπως ακριβώς έγινε
και χθες κόντρα στη Μάλαγα.
«Δουλεύω πολύ στο σουτ»
«Είναι καλό που μου φωνάζει, θέλει το καλό
μου»
Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν το ματς είχε ανοίξει είναι αλήθεια, ο Νικ αστόχησε
στο πρώτο εντελώς ξεμαρκάριστος. Δύο φάσεις μετά, βρέθηκε πάλι σε παρόμοια θέση.
Δε δίστασε. Το ..."έστειλε". Κι όταν η μπάλα πέρασε από το διχτάκι, ο Νικ, με
μία χειρονομία έδειξε ότι το αφεντικό στη μεταξύ τους σχέση (του ίδιου με τη
μπάλα) είναι αυτός. Σηκώνοντας το χέρι με ελαφρύ εκνευρισμό για το προηγούμενο
άστοχο σουτ, ήταν να έλεγε... «Αντε κυρά μου, έμπα μέσα... Μη μας κάνεις
παιχνίδια βραδυάτικα». Και το μόνο σίγουρο είναι ότι τέτοιου είδους αντιδράσεις
είναι ίδιον, όχι των μεγάλων σουτέρ, αλλά αυτών που έχουν πλήρη εμπιστοσύνη στο
σουτ τους.
«Δουλεύω πολύ στο κομμάτι του σουτ, όπως και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού
μου που μπορεί να υστερώ» αρκέστηκε να πει ο Νικ Καλάθης, κάνοντας έναν
χαλαρωτικό περίπατο σήμερα το μεσημέρι. Εβλεπε να περνούν δεξιά κι αριστερά
πρόσωπα, Ελληνες, κόσμος... Ενας κόσμος, που πιθανώς, στα δικά του μάτια, να
ήταν διαφορετικός, όταν πρωτοήρθε στη χώρα μας πριν 3-4 χρόνια.
Εναν κόσμο, τον οποίο ίσως να είχε αλλιώς στο μυαλό του, μεγαλώνοντας στο
πλευρό του παππού του, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Εναν κόσμο, που πλέον,
έχει χάσει το χαμόγελό του, που ζει στα όρια της εσωτερικής κατάθλιψης... Κι
όμως δεν είναι έτσι οι Ελληνες... «Ναι, το βλέπω... Αν και δεν γνωρίζω εις βάθος
την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, διακρίνω κι εγώ ότι οι στιγμές είναι
δύσκολες. Γνώριζα πολλούς Ελληνες πριν έρθω, ξέρω τι σημαίνει να είσαι Ελληνας,
αλλά η κατάσταση είναι σκληρή και καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο
εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί. Το μόνο που εύχομαι είναι να συνέλθει η χώρα
όσο γίνεται πιο σύντομα».
«Εντάξει, ο κόουτς μου φωνάζει, αλλά είναι για καλό»
Να μιλάει για την πολιτική και την οικονομία, ιδιαίτερα για μία χώρα που δεν
τη γνωρίζει και τόσο καλά, δεν είναι το καλύτερό του. Λογικό! Οταν η κουβέντα
επέστρεψε στο μπάσκετ, ο Νικ κλήθηκε να απαντήσει σε ζητήματα που (είναι γεγονός
ότι) έχουν αφήσει σχεδόν άναυδους, όλους εμάς που ακριβώς πριν ένα χρόνο,
βλέπαμε απέναντί μας ένα παιδί που αδυνατούσε να βρει τα πατήματά του, να
προσαρμοστεί.
Ενα χρόνο μετά, είναι μακράν ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στην Ευρώπης στην
ηλικία του και ίσως, λέμε ίσως, ο πιο ελπιδοφόρος γκαρντ της Ευρωλίγκα. Οπως και
ο Ρώσος ο Σβεντ και ο Τούρκος, ο Εμίρ Πρέλτζιτς... «Αυτό που μπορώ να πω με
βεβαιότητα είναι ότι αισθάνομαι πως κάθε μέρα που περνάει γίνομαι καλύτερος.
Νιώθω πως έχω εκτινάξει την αυτοπεποίθησή μου και σε αυτό συντελεί και το
γεγονός ότι ο κόουτς που έχει εμπιστοσύνη. Και μου το δείχνει. Εντάξει, μου
φωνάζει λίγο περισσότερο κάποιες φορές, αλλά αυτό μόνο για καλό γίνεται και
καθόλου για κακό. Αυτό σημαίνει ότι έχει απαιτήσεις από εμένα».
Για να προσθέσει... «Είμαι νέος ακόμα, έχω πολλά πράγματα που πρέπει να
βελτιώσω και να δουλέψω. Αυτό κάνω κάθε μέρα». Το ζήτημα που έχει θέσει ο Ζέλικο
Ομπράντοβιτς για τον φετινό Παναθηναϊκό και τα όρια που φαίνεται να έχει η ομάδα
του φέτος, την προσωποποιήσαμε και την απευθύναμε στον Νικ...
«Νιώθω φοβερή αυτοεποίθηση»
«Εχει ταβάνι ο Νικ;»... «Θέλω να φτάσω ψηλά και δεν προσδιορίζω τι είναι
αυτό... Οπου με βγάλει ο δρόμος. Είμαι τυχερός όμως, διότι παίζω σε μία μεγάλη
ομάδα, έχω έναν σπουδαίο προπονητή και βέβαια, τον Δημήτρη Διαμαντίδη δίπλα μου,
που με βοηθάει αφάνταστα να γίνω καλύτερος. Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις δίπλα
σου τον Μήτσο, έναν τόσο μεγάλο παίκτη, που διαρκώς προσπαθεί να με κάνει
καλύτερο».
«Είναι αδελφός μου, αλλά εδώ είναι... business»
Δεν έκρυψε βέβαια την στεναχώρια του που ο Πατ έμεινε εκτός δωδεκάδας στο
ματς με τη Μάλαγα... «Ε, εντάξει, λογικό είναι να στεναχωρηθώ, αφού ο Πατ είναι
αδελφός μου. Αλλά εδώ είναι ...business. Ο κόουτς τον πιστεύει, άρα θα πρέπει να
δουλέψει ακόμα πιο σκληρά και να προσπαθήσει. Εξάλλου, δε λέει τίποτα ένας
αποκλεισμός. Ηταν απλά και μόνο το πρώτο ματς της Ευρωλίγκα, έχουμε πολύ δρόμο
να διανύσουμε ακόμα».
Η τελευταία κουβέντα, έχει διττή σημασία. Τόσο για τον Πατ, αλλά και συνολικά
για τον Παναθηναϊκό με τον Νικ να καλεί τους πάντες να μην επαναπαυθούν στη
σπουδαία εμφάνιση με την Μάλαγα, καθώς... «Δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα
παιχνίδι. Και μάλιστα το πρώτο. Εχουμε πραγματικά πολύ δρόμο μπροστά μας και
πρέπει να τον διανύσουμε. Πρέπει να αποφύγουμε τις παγίδες του
αποπροσανατολισμού στον οποίο μπορεί να μας οδηγήσει η χθεσινή νίκη».
Ο Καλάθης δεν αμφιβάλει για τις δυνατότητες του Παναθηναϊκού... Απεναντίας,
θεωρεί ότι... «Εχουμε δυνατότητες να φτάσουμε πολύ μακριά. Αλλά πρέπει να
δουλέψουμε. Για αρκετό καιρό κάποια παιδιά ήταν εκτός προετοιμασίας λόγω των
Εθνικών ομάδων, συγκεντρωθήκαμε κάποια στιγμή, αλλά έχουμε και νέα παιδιά που
χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν, να καταλάβουν τη φιλοσοφία του κόουτς,
αλλά και το σύστημά του. Κατά τη διάρκεια της σεζόν, θα βρούμε τη χημεία μας και
θα γινόμαστε ολοένα και καλύτεροι».
«Εφυγε ο Ζούρος; Κρίμα»
Μία από τις πιο σημαντικές αναφορές του πάντως, σχετιζόταν με την Εθνική
ομάδα... Βρισκόμαστε λίγο πριν τον Νοέμβριο και έχει περάσει πλέον ικανός χρόνος
από το τέλος των υποχρεώσεων του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ώστε ένας
παίκτης να καταλάβει, αν η καλοκαιρινή θητεία με την γαλανόλευκη το επηρεάζει
αρνητικά ή θετικά...
«Δεν το συζητώ... Μόνο καλό μου κάνει, προσωπικά, η Εθνική ομάδα. Είναι μία
πολύ καλή κι ανταγωνιστική ομάδα, που έχει εξαιρετικό κλίμα, που αναζητά πάντα
τη διάκριση. Η συγκεκριμένη κατάσταση με βοηθά κι εμένα να διατηρούμαι σε ένα
πολύ υψηλό επίπεδο ετοιμότητας κι όταν έρχεται η ώρα να επιστρέψω στην ομάδα
μου, να είμαι σε εξαιρετική κατάσταση. Δε χρειάζομαι χρόνο προσαρμογής, όπως θα
συνέβαινε αν το καλοκαίρι έκανα διακοπές. Είναι μεγάλη υπόθεση η συμμετοχή στην
Εθνική».
Μιας και η συζήτηση στο τέλος της περιστράφηκε γύρω από την Εθνική....
- «Το ξέρεις ότι κόουτς Ζούρος απολύθηκε από τη Ζαλγκίρις;»
- «Did he
really?????» απάντησε με περίσσια έκπληξη ο Νικ...
- «Ναι... Εντάξει, ο
πρόεδρος της Ζαλγκίρις, έχει αυτή την κακή συνήθεια να αλλάζει προπονητές σαν τα
πουκάμισα».
- «Είναι κρίμα... Ο κόουτς Ζούρος είναι ένας πολύ καλός
προπονητής, που έχει τη δική του φιλοσοφία και τον εκτιμώ πάρα πολύ. Εκανε
εξαιρετική δουλειά με την Εθνική ομάδα. Στεναχωρήθηκα τώρα που μου το είπες...
Εύχομαι το καλύτερο για αυτόν».
sentragoal.gr